Λατρεμένοι αναγνώστες της λίμνης,
νομίζω ότι τελείωσα. Κανόνισα το δημαρχείο, το μαγαζί, τα λουλούδια, την τούρτα, τις μπομπονιέρες. Έκλεισα οικειοθελώς ραντεβού με την κομμώτρια και βιαίως με τη μανικιουρίστα –διότι η sis πάτησε πόδι ότι δεν γίνεται να πάω νύφη χωρίς επαγγελματικό μανικιούρ, οπότε μέσα σ’ όλα τ’ άλλα θα μου συμβεί και αυτό, και μ’ έχει πιάσει μία φρίκη όπως πιάνει μερικούς με τον οδοντίατρο, σε οδοντίατρο βεβαίως έχω ξαναπάει αλλά σε μανικιουρίστα ποτέ, οπότε καταλαβαίνετε ότι κινδυνεύω από καμιά μίνι κρισούλα υστερίας αλλά τέλος πάντων. Αγόρασα στο μωρό cavalli σώβρακο (όχι επειδή ήταν cavalli, εννοείται, αλλά επειδή μου γυάλισε το σχέδιο), το οποίο το πλήρωσα όσο δύο φουστάνια από αυτά που αγοράζω συνήθως, αλλά φυσικά χαλάλι του. Τελευταία στιγμή μου έσκασε η έκλαμψη ότι μάλλον θα έπρεπε να πάρω κι εγώ ένα εσώρουχο για την περίσταση, γιατί υποθέτω πως θα ήταν υπερβολικά σουρεάλ να βάλω μαύρα μέσα από το νυφικό, και άλλο χρώμα κιλότες δεν διαθέτω, οπότε πήρα άρον-άρον τους δρόμους να γυρεύω, λέει, σαμπανιζέ κιλότα για το γάμο, βρίζοντας εννοείται την τύχη μου και τον καριόλη που εφηύρε το χρώμα σαμπανιζέ, ευτυχώς έχουμε ένα εσωρουχάδικο ακριβώς απέναντι και πήρα την πρώτη σαμπανιζέ μαλακία με δαντελίτσες που βρήκα στο νούμερο μου και ησύχασα. Η σαμπανιζέ μαλακία, φυσικά, θα καταλήξει στα αζήτητα μετά το γάμο διότι έχει μια καταστροφική επίδραση στη λίμπιντό μου, τουλάχιστον θα μας μείνει το σούπερ σέξι cavalli σώβρακο οπότε παρηγοριέμαι κάπως.
Τι άλλο; Α, ναι. Πήρα καινούρια καλλυντικά. Βασικά εγώ μια καινούρια μάσκαρα ήθελα να πάρω μόνο, αλλά επενέβη πάλι η sis η οποία είπε ότι πρέπει να πάρω και καινούριες σκιές, σούπερ ασορτί πάντα με το σαμπανιζέ νυφικό, οπότε αναγκάστηκα να πάω για δεύτερη φορά στο κατάστημα, και να λύσω εκ νέου την έντρομη απορία των πωλητριών αν σκοπεύω να κάνω μόνη μου το νυφικό μου μακιγιάζ, η οποία διατυπωνόταν κάπως σαν να σκοπεύω να κάνω μόνη μου εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στον εαυτό μου, και να ακούσω για δεύτερη φορά ένα τρομακτικό αριθμό συμβουλών για το τι να κάνω προκειμένου να μη μου φύγει ούτε ένα ψήγμα σκιάς από το μάτι καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, διότι αν μου ξεβάψει το μάτι θα γίνει υποθέτω πυρηνική καταστροφή και θα πεθάνουμε όλοι, τελικά και τις σκιές τις πήρα και καινούριο κραγιόν, γιατί αυτό που σκόπευα να βάλω είναι, λέει, πολύ περλέ και θα βγει χάλια στις φωτογραφίες, και σας προειδοποιώ, αν έχει κανείς σας καμιά άλλη φαεινή ιδέα/συμβουλή/οδηγία περί νυφικού βαψίματος να την κρατήσει για τον εαυτό του γιατί θα ξεσπάσω πάνω του και θα πονέσει.
Ξέχασα να σας πω το σημαντικότερο, ότι μετακομίσαμε δηλαδή, και είμαστε αμφότεροι σε mode πλήρους μαλάκυνσης γιατί νομίζουμε ότι έχουμε μπει σε κουκλόσπιτο και παίζουμε, εγώ ειδικά βρίσκομαι σε μία ανεκδιήγητη κατάσταση διαρκούς εγκεφαλικού οργασμού γιατί βλέπω το μωρό να γυρνοβολάει μέσα στο σπίτι και με πιάνουν κρίσεις χαράς, και εξακολουθεί να μου φαίνεται εξαιρετικά αστεία η όλη ιστορία του γάμου, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι σε τρεις μέρες, οπότε ίσως θα έπρεπε να αρχίσουμε να παίρνουμε την κατάσταση στα σοβαρά, αλλά εμείς δεν, και εννοείται ότι θα γίνουμε τσίρκο ως συνήθως (ιδίως μετά τη λαμπρή ιδέα της θεάς sis να μου πάρει καλτσοδέτα και να τη δείξει στο μωρό, το οποίο είναι ικανό να τη δαγκώσει μπροστά στο δήμαρχο ή να τη φορέσει στον κουμπάρο ή τίποτα χειρότερο που υπερβαίνει ακόμη και τη δική μου νοσηρή φαντασία) αλλά δεν πειράζει, αυτά έχει η ζωή, stay tuned για τη συνέχεια κι όποιος θέλει τη διεύθυνσή του να του στείλω συλλεκτική μπομπονιέρα.
